03.08.2003

Dierstudie: capsaicin verbrandt vet, verhoogt uithoudingsvermogen

Een stof in rode peper verhoogt de verbranding van vet en zorgt ervoor dat spieren minder snel door hun glycogeenvoorraad raken. Japanse onderzoekers die ratten lieten zwemmen tot ze letterlijk niet meer konden ontdekten dat capsaicin hun uithoudingsvermogen verbetert.

De stof capsaicin geeft verse pepers zijn scherpe smaak. De Japanners gaven hun proefdieren die verbinding twee uur voordat ze moesten zwemmen.

Die tijdspanne van twee uur is cruciaal. Andere onderzoekers ontdekten vijf jaar eerder dat het eerste uur na een injectie met capsaicin de adrenalinespiegel als een jojo op-en-neer gaat, en daarna pas gaat stijgen. Na een injectie capsaicin is de concentratie vetzuren in het bloed pas na twee uur maximaal.


Een stof in rode peper verhoogt de verbranding van vet en zorgt ervoor dat spieren minder snel door hun glycogeenvoorraad raken. Japanse onderzoekers die ratten lieten zwemmen tot ze letterlijk niet meer konden ontdekten dat capsaicin hun uithoudingsvermogen verbetert.


Een stof in peper verhoogt de verbranding van vet en zorgt ervoor dat spieren minder snel door hun glycogeenvoorraad raken. Japanse onderzoekers die ratten lieten zwemmen tot ze letterlijk niet meer konden ontdekten dat capsaicin hun uithoudingsvermogen verbetert.


CAP staat voor capsaicin. C18-VA is een stof die chemisch lijkt op capsaicin, en ook in peper zit, maar geen brandende sensatie veroorzaakt. Beide stoffen verhoogden de concentratie adrenaline en nor-adrenaline evenveel.


Een stof in peper verhoogt de verbranding van vet en zorgt ervoor dat spieren minder snel door hun glycogeenvoorraad raken. Japanse onderzoekers die ratten lieten zwemmen tot ze letterlijk niet meer konden ontdekten dat capsaicin hun uithoudingsvermogen verbetert.


De figuur hierboven komt uit een artikel uit 1998. [J Nutr. 1998 Nov;128(11):1978-83.] Je ziet dat de ratten langer konden blijven zwemmen nadat ze via de orale route de stimulerende peperverbindingen hadden gekregen.

Terug naar het recente Japanse onderzoek. Uit bloedonderzoek bleek dat orale toediening van 15 milligram per kilo lichaamsgewicht optimaal werkte en leidde tot maximale concentraties adrenaline, noradrenaline, vetzuren en glucose. Het effect deed zich zowel voor bij dieren die rustten als bij dieren-die-moesten-zwemmen-voor-hun-leven. Het was al bekend dat doseringen hoger dan 15 milligram per kilo lichaamsgewicht geen zin hebben.

Bron:
J Nutr Sci Vitaminol (Tokyo). 2003 Apr;49(2):107-11.