|
|
[Definitie:] "An ergogenic aid is any substance or phenomenon that enhances performance."
(Wilmore and Costill) 
|
|
|
||
|
||
|
2 2 - 0 8 - 2 0 0 1 In Oost-Duitsland was doping verplicht
In het communistische Oost-Duitsland gaven trainers en artsen atleten op bevel van de staat anabolen. Dat blijkt uit de archieven van de geheime dienst van de Oost-Duitsers, de Stasi. Onlangs verscheen een boek dat het anabolenproject van de Oost-Duitsers beschrijft: Faust's Gold: Inside the East German Doping Machine.
De schrijver van Faust's Gold is Steven Ungerleider, een sportpsycholoog die sinds de jaren zeventig met Oost-Duitse elitesporters heeft gewerkt. Hij was een vriend van de zwemster Brigitte Berendonk en haar man, de chemicus Werner Franke.
In de jaren zestig was Brigitte Berendonk lid van het Oost-Duitse Olympische zwemteam. Eventjes. Brigittes vader was arts en kon een baan in het Westen krijgen. Met zijn familie vertrok hij. Brigitte kwam haar oude teamgenoten in 1969 weer tegen, tijdens de Spelen in Mexico. Zij kwam toen uit voor West-Duitsland. Ze schrok van de veranderingen in hun lichamen en hun sensationele progressie.
Tot 1968 hadden de beter gevoede, beter uitgeruste en beter getrainde West-Duitsers altijd gewonnen van hun collega's uit het Oosten. Die tijd was voorbij, zou later blijken. Na 1968 zetten de Ossies steeds betere resultaten neer. Op de Spelen van 1976 in Montreal wonnen de Oost-Duitsers bijvoorbeeld 176 medailles. De West-Duitsers maar 39.
Toen Berendonk als atleet vier jaar later, tijdens de Spelen van 1972, door haar voormalige ploeggenoten vernietigend werd verslagen, beschuldigde ze de Oost-Duitsers in krantenartikelen van doping. Niemand geloofde haar. Voor de wereld van de jaren zeventig was Brigitte Berendonk een slechte verliezer.
Die miskenning tekende haar voor het leven. Tot dertig jaar daarna is ze samen met haar man, de chemicus Werner Franke, blijven zoeken naar bewijzen voor het Oost-Duitse dopinggebruik. Ze zocht contact met sleutelfiguren in de Oost-Duitse dopingmachinerie, publiceerde artikelen - en toen de muur viel, zette het echtpaar alles op alles om de waarheid boven water te krijgen. Met succes.
In 1990 vonden Berendonk en haar man in de archieven van de voormalige Militärmedizinische Akademie der Nationalen Volksarmee geheime wetenschappelijke documenten: scripties, theses en onderzoeksverslagen, die duidelijk maakten wat de Oost-Duitse staat allemaal had bekokstoofd. In haar boek, Doping: Von der Forschung zum Betrug dat september 1991 verscheen, gebruikte Berendonk al iets van dat materiaal. Maar het volledige verhaal verscheen pas in 1997. Toen schreef het echtpaar een grondig gedocumenteerd artikel in de Clinical Chemistry, waarin staat dat ongeveer 500 sportwetenschappers en honderden trainers bij het Oost-Duitse dopingproject betrokken waren geweest. Duizenden atleten hadden sinds 1966, toen het project van start ging, gebruikt.
In 1968 kreeg de kogelstootster Margitta Gummel bijvoorbeeld als een van de eersten anabolen toegediend. Elf weken lang nam ze dagelijks twee pillen Oral Turinabol, dat werd gemaakt door het staatsbedrijf Jenapharm. Het eindresultaat: Gummel verlegde het wereldrecord met twee meter. De ervaringen in 1968 waren zo goed, dat de Oost-Duitse geheime dienst Stasi het programma ging bewaken.
De dossiers die de Berendonks vonden liggen nu in de gerechtshoven. Ziek geworden atleten gebruiken ze als bewijsmateriaal tegen de sportartsen en coaches van het gevallen regime.
Vooral vrouwen kregen problemen. Behalve de bijwerkingen kregen ze ook cystes in hun eileiders en aangeboren gezondheidsproblemen bij hun kinderen - zoals klompvoeten en hartafwijkingen. De artsen van het programma, blijkt uit de archieven, wisten heel goed dat dit de gevolgen van anabolengebruik door vrouwen konden zijn. Dat ze toch doorgingen kwam omdat de trainers hadden gemerkt dat anabolen vooral bij vrouwen en meisjes de prestaties verbeterden.
De atleten die nu processen voeren hebben ergens nog geluk gehad. Meer dan de hamerwerper Detlef Gerstenberg. In de voorbereiding van de Spelen van Los Angeles in 1984 nam Gerstenberg 34 weken lang hoge doseringen Turinabol. Zijn lever en gal bezweken. Tijdens de operatie die zijn leven moest redden overleed hij. Volgens de advocaten, die nu de belangen van de Oostblok-atleten behartigen, waren er meer gevallen.
Dankzij Brigitte Berendonk en Werner Franke weten we al die dingen. Hun speurwerk en hun artikelen openden de beerput. Zonder hen was Faust's Gold waarschijnlijk nooit geschreven
1. Monica Spaulding. Book Review. Faust's Gold: Inside the East German Doping Machine. Steven Ungerleider, Thomas Dunne Books (St Martin's Press), 2001. Medscape, 14-8-2001. |
|
|
