08.01.2004
De bokser die door anabolen zijn benen verloor stopt er mee
De 55-jarige Bob Hazelton helpt alleen nog mensen die daar blij mee zijn. Irakezen die ledematen hebben verloren, bijvoorbeeld, die hij aan geld voor protheses probeert te helpen. Maar scholieren en studenten waarschuwen voor anabolen, dat doet hij niet meer. Dat heeft toch geen zin. Hazelton, de bokser die door anabolen zijn benen verloor, stopt er mee.
Jongeren zijn doof voor zijn boodschap. "Ze maken zichzelf wijs dat ze geen gevaar lopen", zegt hij. "Maar dat komt omdat ze niet weten wat dat pijntje is dat ze in hun arm voelen. Pas als ze daar achter zijn willen ze naar me luisteren. En dan is het te laat."
Over de sport maakt Hazelton zich evenmin illusies. "De sportwereld is synthetisch", zegt hij. "Elk record dat de laatste tien jaar is verbroken is het werk van doping."
Hazelton kan het weten. Hij was een pionier. Hij behoorde tot de eerste generatie sporters die in megahoeveelheden anabolen en groeihormoon gebruikten. Zijn loopbaan als chemisch atleet begon nadat hij was verslagen door de bokser George Foreman.
Hazelton was gaan boksen nadat een arts van de US Navy, die in de jaren zestig zijn werkgever was, een ruisje in zijn hart ontdekte en hem afkeurde. Hazelton keerde terug naar zijn geboorteplaats Philadelphia, zocht werk, en ging trainen op een sportschool waar toen ook boksers als Joe Frazier en Theotis Martin rondliepen. Hazelton, een fan van Muhammad Ali, had talent, bleek al snel. In 1969 stond hij in Las Vegas tegenover George Foreman. Hij had geen schijn van kans. Hazelton woog 83 kilo, Foreman 103.
"De scheidsrechter stopte het gevecht in de eerste ronde, na een minuut en 22 seconden", zegt Hazelton. "Ik was gewond, maar niet erg. Ik had een snee en ik bloedde in mijn mond. Toen ik twee keer was neergegaan vond de scheidsrechter het mooi geweest."
Een vriend van Hazelton wist een manier waarop Hazelton meer spieren zou kunnen opbouwen. Hij kende een Britse arts, die toegang had tot anabolen en wist wat je daarmee kon doen. Hazelton reisde naar Engeland en liet zich door de anabolendokter behandelen. Zo kwam hij in 1971 in aanraking met Dianabol.
"Ik vroeg me af waarom je zo'n middel alleen op recept kon krijgen", zegt hij. "Maar ik stond er verder niet bij stil. Ik dacht dat Dianabol een soort vitaminepil was. Ik zag dat het werkte en van bijwerkingen had ik geen last. Ik bleef slikken totdat ik honderd kilo woog. Toen ging ik terug naar Amerika en begon ik weer wedstrijden te vechten."
Dat ging goed. Hazelton won jaar in, jaar uit, tot hij in 1977 kon uitkomen tegen de Mexicaanse kampioen Lucien Rodriguez. Hazelton was massief blijven gebruiken en woog toen al 109 kilo. Maar tijdens de wedstrijd ging het mis. "Mijn been was opgezwollen en voelde als een dood gewicht. Ik kon hem niet bewegen. Het benenwerk wilde niet vlotten, en ik ging drie keer neer. Toen was het gevecht afgelopen."
Een bevriende arts vertelde hem dat er vaten in zijn benen waren afgesloten. In het gevoelloze been was de bloedtoevoer stil komen te liggen.
Na nog een paar wedstrijden zei Hazelton het boksen in 1978 vaarwel. In plaats daarvan richtte hij zich op het alsmaar groter worden. "Ik begon met groeihormoon", zegt hij. "Het duurde niet lang tot ik 136 kilo woog. Ik vond het leuk om te trainen en ik was praktisch elke dag in de gym. En ik genoot van de macht die mijn lichaam me over andere mensen gaf. Soms had ik door de anabolen zoveel agressie dat mijn ogen rooddoorlopen waren. De mensen hadden het gevoel dat ik een duivel was."
Hazelton ging werken als een bodyguard en beveiligingsagent voor muziekconcerten. In 1986 was hij met de rockband Van Halen op tournee toen zijn kuit letterlijk openscheurde. Hazelton kwam er pas achter toen iemand hem er attent op maakte dat de achterkant van zijn broek nat was. Toen hij ging zitten zag hij dat zijn kuit was opengebarsten. "Het was alsof iemand er met een mes in had gesneden", zei hij. "Het vlees was dood. Het pus droop eruit."
Hazelton pakte het vliegtuig en vloog naar Florida, naar een dokter. Twee dagen later amputeerden artsen zijn been, vlak boven zijn knie. Maar dat weerhield Hazelton er niet van om nog meer anabolen te gebruiken. Een paar maanden na zijn ontslag uit het ziekenhuis zat hij aan veterinaire middelen om zijn lichaam zo snel mogelijk sterk te maken. De groep Heart ging op tournee naar Europa, en Hazelton kon mee als bodyguard. Drie weken later begon zijn andere been op te zwellen.
"Het vlees in mijn been was al in staat van ontbinding, vertelden de artsen. Ze moesten overgaan tot amputatie."
In het ziekenhuis werd Hazelton nog zieker dan hij al was. Hij kreeg twee hartaanvallen, en de infecties bleven maar terugkomen. Pas na drie maanden kon hij naar huis.
Anabolen heeft Bob Hazelton daarna nooit meer gebruikt. Hij traint nog wel. "Ik heb nog steeds een goed lichaam", zegt hij. "Ik lig met 130 kilo te bankdrukken."
Bronnen:
1. Thom Loverro. A steroid nightmare. The Washington Times, 7-1-2004. [Link]
2. Andrea Vargo. Fresh start for former boxer moving to Howard Lake. The Herald-Journal, 17-7-2000.
Meer:
GHB-verslaving kost bodybuilders bijna het leven (28-12-2003)
Vier van de acht Strongest Men in Football zijn dood (12-2-2003)
Bodybuilder Don Long krijgt nieuwe nier (15-4-2002)